hoogtemoeheid

Hola iedereen!

Gisteren ben ik vanuit de stagestad van Niki (Tarija) naar La Paz gevlogen. Er werd al gewaarschuwd voor een langere remweg op grotere hoogte, en het kan zijn dat ik het me heb ingebeeld (weer die hoogte) maar voor mijn gevoel hebben we kilometers lang ´geremd´. Vandaag de hele dag op vier km hoogte rondgewandeld, moet duidelijk nog even wennen.
De afgelopen weken waren geweldig. Om op tijd in Tarija aan te komen zijn we vanuit Lima redelijk snel naar het zuiden geresid om zo via Chili in Bolivia aan te komen. Na Lima zijn we eesrt naar de ´poorgirls galapagos´ gereden, het nationale park van Paracas wordt vergeleken met de galapagos om de hoeveelheid verschillende soorten vogels (en hun poep). Meteen veel gelachen, gekaart en geslapen.... Daarna naar Huacachina, een oase tussen de mooiste zandduinen. Hier een tijd met een aantal 10 jarige jongetjes aan de kant van het water gezeten (geen zorgen sebas;) ). toen het savonds wat minder warm was, zijn we met zandbuggys de duinen op geraced met naar het schijnt de beste (lees: meest gestoorde) chauffeur. Erg gaaf, zelfs stukken over duintoppen gevlogen. Bij een aantal afgronden gestopt om er van af te sandboarden, maar het bleef grotendeels bij buikschuiven (waarbij niki het nog wist te presteren de chaufeur in zijn ballen te slaan met het board). Nog op een prachtige zonsondergang gewacht en daarna aangeschoven bij de all you can eat/drink bbq. De dag erna naar Nazca, Nazca, Nazca (de mannetjes bij het bussttion blijven met hun what´s-the-most-annoying-sound-in-the-world stem hetzelfde roepen). Hier hebben we een vlucht gemaakt over de Nazca lines, een groot mysterie hoe mensen dit duizenden jaren geleden hebben kunnen aanleggen aangezien de vormen alleen vanuit de lucht zichtbaar zijn en de lijnen perfect geometrisch blijken. Na de misselijkmakende vlucht (met name voor de overmatig zwetende zwitser in ons vliegtuigje) hebben we ons zelf getrakteerd op biertjes en hebben we kaarttrucjes uitgewisseld met de nieuwe Kazan, Niki werd al snel versierd door de dorpsgek/alcoholist. en savonds nog naar een tentoonstelling in het planetrium geweest over het ontstaan van de lijnen, daarna met de nachtbus naar Arequipa, dit leek ons een voordelige optie maar bleek achteraf terror te zijn. De bus zat vol met stinkende slapende mensen die voor geen goud het raam op een kiertje wilden zetten. Na een half uur te hebben gelachen, gestopt bij een rustplek waar echt niet meer om te lachen viel. kakkerlakken en stank overal. Met slecht humeur de volgende dag uitgestapt in Arequipa, hier koffie gedronken, doelloos rondgewandeld, eerste inca cola gedronken en savonds heerlijk gegeten en weer biertjes gedronken en gekaart (vast patroon). Niet naar het wereldberoemde mummymuseum geweest. Nik, we zullen nog eens terug moeten ;)

Nu lekker slapen, zal de rest van het verhaal asap afmaken, maar mocht je de uitgebreide verhalen willen lezen dan kan je sowieso even op de site van niki kijken (nikii.waarbenjij.nu).

dikke kus vanuit la paz!